اثربخشی بازی درمانی مبتنی برفعالیت بدنی برمهارت های درشت حرکتی کودکان اتیستیک

اتیسم، ناتوانی رشدی پیچیده ای است که به طور شاخص در سه سال اول زندگی کودک در نتیجه یک اختلال نورولوژیک تاثیرگذار بر عملکرد نمایان می شود. مطالعه حاضر با هدف، بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر فعالیت بدنی بر مهارت های درشت حرکتی کودکان اتیستیک انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های مداخله ای بود، از میان کودکان مبتلا به اتیسم که همراه مادرانشان به موسسه توانبخشی اختلالات رشدی خورشید در شهر آمل مراجعه کردند، تعداد 30 نفر از افراد واجد شرایط بین سنین 7 تا 14 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. بازی درمانی مبتنی بر فعالیت بدنی در 12 جلسه 45 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا گردید، شرکت کنندگان در سه مرحله پیش آزمون و پیگیری به پرسشنامه اولریخ پاسخ داده و در نهایت داده های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت معنی داری در مرحله پس آزمون پیگیری بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیر مهارت های درشت حرکتی وجود دارد و این رویکرد درمانی بر بهبود مهارت-های درشت حرکتی در کودکان اتیستیک اثربخشی معنی داری دارد. لذا روانشناسان، بازی درمانگران و مربیان در حیطه سلامت روان می-توانند از رویکرد بازی درمانی مبتنی بر فعالیت بدنی برای بهبود مهارت های حرکتی در کودکان مبتلا به اتیسم استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، مهارت درشت حرکتی ، اختلال اتیسم