بررسی کاربردخاکی و محلول پاشی آهن، روی و منگنز بر عملکرد و پروتئین لوبیا

لوبیا یکی از مهمترین گیاهان خانواده بقولات است که با داشتن 18 تا 32 درصد پروتئین و توانایی تثبیت ازت نقش مهمی در تغذیه انسان و پایداری سیستمهای زراعی ایفا می نماید. استفاده از کودهای شیمیایی از جمله عناصر کم مصرف بر عملکرد، درصد پروتئین و تثبیت ازت در لوبیا مؤثر می باشد. جهت بررسی اثرات استفاده از کودهای آهن، روی و منگنز بر عملکرد و پروتئین لوبیا اقدام به اجرای یک آزمایش با استفاده از طرح پایه بلوک های کامل تصادفی تعداد ده تیمار کودی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده در سال اول ملاحظه گردید از نظر عملکرد تولید دانه بین تیمارهای آزمایش اختلاف معنی دار وجود ندارد. در عین حال حداکثر متوسط عملکرد با کاربرد خاکی 50 کیلوگرم در هکتار سولفات آهن و 40 کیلوگرم سولفات روی و منگنز و یک مرتبه محلول پاشی عناصر فوق با غلظت ترکیبی 6 در هزار حاصل گردید. این میزان افزایش عملکرد نسبت به تیمار شاهد 52 درصد بود. در سال دوم نیز ملاحظه شد بین تیمارهای آزمایش از نظر عملکرد دانه در سطح 1 درصد اختلاف معنی دار وجود دارد. بیشترین میزان عملکرد با مصرف خاکی توأم 50 کیلوگرم سولفات آهن و 40 کیلوگرم سولفات روی و منگنز با تولید 1847 کیلوگرم دانه در هکتار حاصل گردید که 13/5درصد نسبت به تیمار شاهد افرایش عملکرد داشته است. براساس تجزیه واریانس مرکب آزمایش ملاحظه گردید اثر سال معنی دار نبود ولی بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشت .نتایج این آزمایش نشان داد مصرف عناصر آهن، روی و منگنز حدود 2 درصد پروتئین دانه لوبیا را افزایش داد. ارزیابی اقتصادی تیمارهای آزمایش نیز نشان داد مصرف خاکی عناصر فوق دارای توجیه اقتصادی بوده در حالی که محلول پاشی آنها فاقد توجیه اقتصادی می باشد.