وفق پذیری و توسعه گردشگری در جزیره قشم

همواره طبیعت بستری مناسب برای بروز و ظهور تمدن های بشری و به تبع آن زایش فرهنگ و هنر جوامع انسانی بوده و هست. با نگرش به خلقت انسان و زندگى او، ناگزیر و ناچار بودن او از ارتباط با طبیعت، بلکه عجین بودن زندگى طبیعى با هستى او به گونه اى که بدون آن، امکان خلقت و ادامه حیات براى او نیست، روشن مى شود. وابستگى انسان به طبیعت یک واقعیت غیر قابل انکار بوده ، ساختمان وجودى و ادامه حیات و رشد او چنین اقتضایى دارد. اقوام ایرانی با سبک های معیشتی مختلف که با سنت ها و حوزه جغرافیایی زندگی آنان رابطه دارد، از دانش فرهنگی ژرف و عمیقی در برخورد و همزیستی با طبیعت برخورداند. این دانش شیوه های همزیستی با طبیعت را به خوبی در ابعادمختلف با وفق پذیری در شرایط جغرافیایی محل سکونت همچون بادگیرها ، قنات ها ، آب انبارها، پوشش مردم، مشاغل ، غذاهای محلی و ... را به نمایش میگذارد شیوه زندگی و نوع بهره برداری از محیط اقوام خود یکی از انگیزههای برای سفر و توسعه گردشگری است که محقق در این مقاله قصد دارد با پیوند عناصر طبیعی با سبک وسیاق زندگی مردم قشم آنرا در مسیر توسعه گردشگری قرار دهد.

کلیدواژه ها:

جزیره قشم ، وفقپذیری ، بادگیر ، قنات ، آب انبار