شاخص های موثر بهره وری نیروی انسانی سازمان مدیریت شهری (مورد کاوی شهرداری تهران)

نیروی انسانی به عنوان یک منبع استراتژیک جزء سرمایه های اصلی سازمان محسوب می شود که عامل مهم در تولید و ارایه خدمات به جامعه می باشد. به عبارتی بهبود بهره وری نیروی انسانی علت اصلی بهبود بهره وری کل سازمان است.مدیریت توسعه منابع انسانی به جهت ارتقاء بهره وری نیروی کار، مدل ها و تکنیک های کمی سنجش بهره وری را تحقیق می کند. هدف و مساله اصلی درخصوص تعیین شاخص های مشترک و تمایزپذیر بهره وری نیروی انسانی در دو سطح کارکنان (فردی) و سازمان (مدیریت) است تا با شناخت این عوامل نقاط هم افزایی در بهره وری کل سازمان مدیریت شهری شناسایی و تقویت شوند.در مرحله نخست طبق تحقیقات پیشین و نظریات موجود مدیریتی تعداد 29 متغیر برای دو شاخص اصلی در دو سطح کارکنان (فردی) و سازمان (مدیریت) انتخاب شدند. باتوجه به پیچیدگی سنجش بهره وری درسازمان های خدمات مدیریت شهری جهت تعیین متغیرها آزمون تحلیل عامل اکتشافی طی چهار مرحله به تعداد 350 نفرپرسش شونده از جامعه هدف نیروی انسانی مدیریت شهری (شهرداری تهران) با تنظیم پرسشنامه ای شامل 22 گویه در طیف لیکرت بصورت تصادفی توزیع و انجام شد.که خروجی مرحله اول آن با تایید 19 متغیر از 29 متغیر اولیه به سرانجام رسید.درمرحله بعدی(خروجی نرم افزار) با توجه به ضرایب همبستگی، ماتریس متغیرها(شاخص های جزیی)تشکیل و طبق 2 شاخص اصلی تحقیق توسط تحلیل واریانس دسته بندی و تعریف شدند که بترتیب وزن شاخص سازمان0.623 (با وزن بیشتر نسبت به شاخص کارکنان) و شاخص کارکنان0.597 محاسبه شد.لذا برنامه ریزی بهبود طبق چرخه فرایند برای هردو شاخص اصلی و دیگر شاخص های اکتشافی زیر مجموعه ، جهت افزایش بهره وری کل سازمان درزمره پیشنهادات این تحقیق مطرح گردید.

کلیدواژه ها:

بهره وری کل نیروی انسانی ، منابع استراتژیک ، شاخص های سنجش ، تحلیل عاملی ، ماتریس متغیرها ، برنامه ریزی بهبود ، چرخه فرایند بهره وری ، تکنیک های کمی ، سازمان مدیریت شهری