بررسی رابطه بین کارکردهای سبک های تفکر با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کارکردهای سبک ها تفکر با انگیزش پیشرفت تحصیلی میان دانشجویان رشته های مختلف مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نور واحد رشت بوده است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نور واحد رشت در سال تحصیلی 93-92 در حدود 7000 نفر می باشند بود که با مراجعه به جدول مورگار تعداد 365 نمونه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی ساده انتخاب شد. برای سنجش کارکردهای سبکهای تفکر از پرسشنامه استاندارد سبک تفکر استرنبرگ و برای سنجش انگیزش پیشرفت تحصیلی از پرسشنامه استاندارد انگیزش پیشرفت هرمنش و ویرایش سده استفاده شد. روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آنها با اجرای آزمایشی پرسشنامه در نمونه ای با حجم 30 نفر از طریق آلفای کرونباخ برای پرسشنامه کارکردهای سبک تفکر قانونگذار برابر با 0.822، کارکردهای سبک تفکر اجرایی برابر با 0.890، کارکردهای سبک تفکر تقاوتگر برابر با 0.792، و برای پرسشنامه انگیزش پیشرفت 0.86 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها در آمار استنباطی از ازمون کلموگروف امیرنف، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داده است که رابطه بین سبک تفکر قانونگذار، سبک تفکر اجرایی و سبک تفکر قضاوترگر با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان مثبت است. یعنی هر چه سبک تفکر قانونگذار، سبک تفکر اجرایی و سبک تفکر قضاوتی در دانشجویان بیشتر باشد، انگیزش پیشرفت تحصیلی او بیشتر است.

کلیدواژه ها:

سبک های تفکر ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، دانشجویان