پیش بینی شادکامی و کیفیت زندگی بر اساس کودک آزاری

هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی و شادکامی بر اساس کودک ازاری بود. روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ نحوه جمع آوری داده ها از نوع توصیفی بود که در چارچوب یک طرح همبستگی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد متاهل ساکن شهر تبریز بود و نمونه آماری را 100 زن و مرد متاهل که به روش در دسترس انتخاب شده بودند تشکیل داده است. ابزار مورد استفاده شامل از پرسشنامه های کیفیت زندگی بهداشت جهانی، WHOQOL-BREF)، شادکامی آکسفورد و کودک آزاری CASRS بود. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می دهد که کودک آزاری متغیرهای کیفیت زندگی و شادکامی را به صورت منفی پیش بینی می کند و میزان ضریب تبیین برای متغیر کیفیت زندگی 0/14 درصد و متغیر شادکامی 0/09 درصد برآورد شد که در سطح 95% معنی دار است. نتیجه گیری: می توان گفت که تجارب دوران کودکی بطور معنی داری بر عاطفه ی مثبت، عاطفه ی منفی و رضایت از زندگی تأثیر می گذارد. و همچنین بر هر سه بعد جسمی، روانی و اجتماعی کیفیت زندگی تأثیر گذاشته و کیفیت زندگی و شادکامی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

کودک آزاری ، کیفیت زندگی ، شادکامی