رابطه خودشیفتگی و جنسیت در بین دانشجویان دختر و پسر

در دنیای معاصر، شیوه های رفتار خود شیفته از رواج زیادی برخوردار است و جوامع مدرن به خصیصه هایی مانند احساس خودبزرگ بینی، خود نمایی، محق بودن، بهره کشی در روابط بین شخص، و فقدان همدلی پرو بال می دهند. برخی از محققان خاطر نشان کرده اند که آمادگی مردان و افرادی که دارای خصوصیات مردانه هستند، برای بروز این ویژگی ها بیشتر است. بسیاری از اعضای هیئت علمی معتقدند که دانشجویان امروزی از گذشته متفاوتند، از جمله به افزایش میزان خودشیفتگی اشاره داشته اند. هدف اصلی این پژوهش مطالعه رابطه ی خودشیفتگی و متغیر جنسیت است. روش کار: در این مطالعه ی زمینه یابی مقطعی، جمعیت مورد مطالعه عبارت بوده است از کلیه دانشجویان دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره) 335 دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و با پرسشنامه ی شخصیت خودشیفته (NPI-40) مورد آزمون قرار گرفتند. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که فرض برابری میانگین دو گروه رد شده است؛ یعنی نمی توان میانگین مره NPI را برای دو گروه پسر و دختر یکسان درنظر گرفت. با توجه به نتیجه به دست آمده فرضیه صفر رد شده و فرضیه ی خلاف آن یعنی وجود تفاوت در نمره NPI-40 در بین دو جنس دختر و پسر تأیید می شود. این یافته ها با تحقیقات قبلی که نشان داده اند مردان در مقایسه با زنان نمرات بالایی در مقیاس شخصیت خودشیفته کسب می کنند مطابقت نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، خودشیفتگی ، شخصیت