همگرایی ایران و کشورهای فارسی زبان همسایه (ظرفیت های فرهنگی و زبانی- فرصت ها و چالش ها)

هدف از نگارش این مقاله، تحقیق در خصصو ظرفیت های فرهنگی و زبانی مؤثر بر همگرایی ایران با کشورهای فارسی زبان همسایه می باشد. این تحقیق با روشی توصیفی- تحلیلی و با رویکردی نظری صورت گرفته است. در این راستا ابتدا نسبت به بحث مفهومی و نظری پیرامون اصطلاح همگرایی و تعیین حدود و ثغور معنایی و محتوایی آن پرداخته شده و سپس مراحل شکل گیری همگرایی و عوامل مؤثر بر فرایند همگرایی ذکر گردیده است. در ادامه با تشریح ضرورت های همگرایی کشورهای فارسی زبان و نگاهی به چالش ها و فرصت های پیش رو، نتیجه گرفته می شود که در صورت بهره گیری مناسب از ظرفیت های مشترک بالقوه فرهنگی و زبانی، ایران و کشورهای همسایه می توانند در قالب ایجاد یک اتحادیه منطقه ای مطمئن و پایدار که متضمن مصالح مشترک و منافع ملی همه آنها باشد افق روشنی را جهت نقش آفرینی بیشتر و مؤثرتر در عرصه های منطقه ای و بین المللی برای خود ترسیم نمایند.

کلیدواژه ها:

همگرایی ، ظرفیت های فرهنگی ، زبان فارسی ، اتحادیه منطقه ای