بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری برسازگاری زناشویی درزنان متاهل

هدف از این پژوهش بررسی تعیین تأثیر درمان شناختی رفتاری بر سازگاری زناشویی زنان متأهل شهر تهران بوده است. روش پژوهش نیمه تجربی از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش را تمامی زنان مراجعه کننده به خانه سلامت منطقه 5 شهر تهران تشکیل داده بود که از این جامعه با استفاده از روش تصادفی ساده 24 نفر انتخاب شد، این 24 نفر با استفادهاز روش جایگزین تصادفی به دوگروه تقسیم شدند ) 12 نفر از زنان گروه آزمایش و 12 نفر هم گروه کنترل را تشکیل دادند(. روش اجرا بدین ترتیب بود که ابتدا از هر دو گروه پیشآزمون سازگاری زناشویی با استفاده از مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر اجرا شد، سپس برای گروه آزمایشی، درمان شناختی رفتاری بمدت – 8 جلسه 90 دقیقهای اجرا شد اما برای گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای اعمال نشد؛ سپس با استفاده از روش کوواریانس نتایج مورد تحلیل قرار گرفت. یافتهها نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر سازگاری زناشویی )و مولفه های آن: رضایت دونفری، همبستگی دونفری، توافق دونفری و ابراز محبت( تاثیر معنی داری دارد و می تواند آن را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، سازگاری زناشویی ، زنان متاهل