آموزش و ارزشیابی

زیر بنای مشکلات و مسائل نظام آموزشی ایران، ضعف یا فقدان ارزشیابی مطلوب و عدم توجه به اصول ارزشیابی است. ارزشیابی ها منبع تصمیم گیری قرار نمیگیرند و مفهوم ارزشیابی جایگاه علمی و واقعی خود را به دست نیاورده است هنوزارزشیابی در نظام آموزشی به خاطر سابقه ی تاریخی و فرهنگی، مترادف بازرسی، مچ گیری و تفتیش تصور می شود و عوامل متعددی از قبیل روش های نامناسب اجرایی و فقدان افراد متخصص ارزشیابی آموزشی متاسفانه این تصور را قوت می بخشد به طوری که ترس و واهمه از ارزشیابی و مقاومت در برابر آن همواره از مسائل ومشکلات مبتلا به نظام آموزشی به شمار میرود . از طرف دیگر، ارزشیابی میزان موفقیت هدف ها را نشان می دهد وبه طور مستمر و مداوم برنامه های آموزشی را می سنجد ، بنابراین اگر برنامه های آموزشی و درسی و فرآیند یاددهی یادگیری دائماً در حال ارزشیابی نباشند ، آموزش و –پرورش حال پویای خود را از دست میدهد و حالتی ایستا به خود می گیرد . زیرا معایب و محاسن آن مشخص نمی شود و چنین موقعیتی با روح و آموزش و پرورش سازگار نیست .

کلیدواژه ها:

آموزش و ارزیابی ، پرورش ، ارزشیابی