واکاوی مدرسه گریزی با تاکید برنقش اضطراب وارائه راهکاردرجهت حل مسله مطالعه موردی: دانش آموزان پسر ابتدایی شهر پارس آباد در سال 1395

یکی از اهداف تعلیم و تربیت، پرورش انسان هایی سالم، همراه با بهداشت روانی و جسمانی است و حساسیت لازم نسبت به این موضوع یقیناً در سرنوشت آنان تأثیری به سزا خواهد داشت. اما مسائل و مشکلات متنوعی در ابعاد آموزشی و تربیتی گریبان گیر نظام آموزشیجوامع است.در این میان، مدرسه گریزی پدیده ای است که به سرعت افزایش یافته و به یکی از مشکلات عمده آموزش و پرورش مبدلشده است در واقع می توان گفت که فرار از مدرسه برای دانش آموز مسئله ای فردی، برای خانواده مسئله ای مربوط به روابط متقابل والدین و فرزند و برای مدرسه مسئله ای تربیتی است.نتیجه کلی این مقاله بر این نکته تاکید دارد که با افزایش میزان اضطراب، میزانمدرسه گریزی نیز افزایش می یابدو با افزایش میزان روابط عاطفی، پایگاه اجتماعی اقتصادی، دورن مدرسه ای ، انگیزه تحصیلی میزان -مدرسه گریزی نیزکاهش می یابد.با توجه به نتایج جا دارد که ساختار خانواده ونوع تعاملات اعضا مورد بررسی وبازسازی قرار گیرد تا فرزندان خانواده ها با اطمینان از چتر حمایت والدین به رفتار های ناهنجار فرار وگریز متوسل نشوند.بنابراین لازم است با استفاده از راهکارها و درمان هایی آن را مهار نمود و باز از آنجایی که همه ی کودکان ، بالاتر وبرتر از هر چیزبه عشق و امنیت نیاز دارند و احتیاجدارند که احساس مهم و موثر بودن کنند.مورد قبول و پذیرش واقع شوند و دیگران درکشان کنند ، درست در آن لحظه ای که از نظر بزرگترها غیرقابل تحملند دوستشان داشته باشند.باید مدرسه هراسی او و به تبع آن اضطرابش را مهار نمود تا تبدیل به مدرسه گریزی نگردد .

کلیدواژه ها:

مدرسه گریزی ، آموزش و پرورش ، اضطراب ، دانش آموزان ، تعلیم وتربیت