برآورد میزان همبستگی سلامت روان با سازگاری در خانه و سازگاری اجتماعی جوانان مجرد شهر اصفهان

هدف از اجرای این پژوهش، تعیین برآورد میزان همبستگی سلامت روان با میزان سازگاری در خانه و سازگاری اجتماعی جوانانشهر اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش کلیه مردان و زنان مجردبین سن 25 تا 35 سال شهر اصفهان ساکن مناطق یک شهرداری، هشت شهرداری و دوازده شهرداری بوده اند . نمونه گیری بااستفاده از روش خوشه ای تصادفی بین 400 نفر انجام شد .بررسی ها نشان داد که با افزایش سن سازگاری اجتماعی نیز افزایشمی باید (ɋ<0/01, r=0/601) بین سازگاری اجتماعی و سلامت روان رابطه معنادار وجود داشت (ɋ<0/01)، همچنینسازگاری در خانه در سطح قابل اطمینانی توانست سلامت روان را پیش بینی کند (ɋ<0/01, r=0/613).

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، سازگاری درخانه ، سازگاری اجتماعی