چارچوبی نظری برای اشتباهات گفتاری ناخواسته: تحلیل مضمونی یک آسیب زبانی- اجتماعی

در زندگی روزمره ی ما انسان ها با هر نژاد، زبان، فرهنگ و قومیتی که باشیم، بارها اتفاق افتاده که هنگام گفتار حرفی راناخواسته به زبان آوریم. از آن جایی که تحقیقات خاصی در راستای بررسی این آسیب زبانی- اجتماعی در ایران و یا خارج ازایران صورت نپذیرفته، مطالعه ی حاضر بر آن شد تا با ارائه ی چارچوبی نظری، به دسته بندی و بررسی این آسیب بپردازد. بدینمنظورچهل و هفت دقیقه و یازده ثانیه مصاحبه ی برگرفته از شبکه های مختلف صدا و سیما انتخاب شد و مورد بررسی قرارگرفت. از آنجایی که تمامی افراد جامعه احتمال یکسانی را برای حضور در مصاحبه های تلوزیونی دارا بودند، این روش میتوانست دقیق تراز آزمون هایی همچون آزمون تکمیل بافت عمل نماید. پس از بررسی مصاحبه ها، نوبت به دسته بندی و ایجادچارچوبی نظری برای آسیب مورد بحث رسید. این دسته بندی در نهایت به دوازده مورد ختم شد و برای هر کدام نیز مثالیموقعیتی ذکر گشت. نتایج نشان داد که بروز آسیب در نتیجه ی عدم وجود درک کافی دارای بالاترین میزان فراوانی نمودیافتگی آسیب مورد بحث بود. هم چنین، نتایج آزمون مجذور خی بیانگر وجود تفاوت های معنادار آماری میان فراوانی شاخههای این چارچوب بود.

کلیدواژه ها:

اشتباهات گاتاری ، کنش گاتاری ، فحلیل مضمون ، آسیب زبانی- اجتماعی ، زبان فارسی