بررسی مدل های ریاضی تراوایی غشاهای ماتریس آمیخته ی در بر گیرنده نانوذرات تراوا

غشا در یک فرآیند جداسازی غشایی، قلب فرآیند را تشکیل می دهد. غشاهای ماتریس آمیخته نسل نوینی از غشاها و دست آورد تلاش برای بهبود کارایی غشاهای کنونی پلیمری هستند. در این دسته از غشاها پرکن هایی با کارایی جداسازی بالا در ماتریس پلیمری نشانده م یشوند تا کارکرد غشا ماتریس آمیخته بهبود یابد. در دست داشتن دیدروشنی از پدیده های ممکن در ساخت غشاهای ماتریس آمیخته کمک شایانی در پیش بینی کارکرد این غشاها و طراحی آن ها و نیز کاستن از هزینه و زمان انجام آزمایش ها میباشد. عامل های بارگذاری پرکن ها (مانند نانو پرکن ها) و سرشت پلی مر و پرکن و نیز روش ساخت غشاهای ماتریس آمیخته تعیین کننده کارکرد غشا ماتریس آمیخته هستند وبرای بهبود کارکرد غشاهای ماتریس آمیخته باید این عامل را در کنترل داشت. مدل های ریاضی گوناگونی برای پیش بینی کارکرد غشاهای ماتریس آمیخته با در نظر گرفتن این پارامترها گسترش یافته اند. در کار کنونیبه بررسی این مدل ها و همچنین برتری ها و کاستی های آن ها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

پیش بینی کارکرد جداسازی ، غشا ماتریس آمیخته ، نانو پرکن ها ، مدل ریاضی