بررسی تأثیر سکونت افراد در مسکن شخصی بر افزایش سرمایه اجتماعی در شهر کرمانشاه

مالکیت منزل مسکونی با کنترل متغیرهای سن، وضع تأهل، تعداد فرزندان و آموزش هموار ه ارتبا ط خو د را با سرمایه اجتماعی حفظ نموده است. در این تحقیق، تأثیر سکونت در مسکن شخصی بر رفتار اجتماعی- اقتصادی مرتبط با سرمایه اجتماعی، در حوزه جامعه کارگران ساختمانی در شهر کرمانشاه به عنوان نمایندگان پایین ترین دهک درآمدی، مورد بررسی قرار میگیرد. بدین منظور ابتدا از جامعه آماری کارگران ساختمانی شاغل در کرمانشاه به طور تصادفی سی نفر را انتخاب کرده و سپس اقدام به تنظیم و تکمیل پرشس نامه توسط ایشان نموده و در مرحله بعد از روش مجذور خی و ضریب فای کرامر، به تجزیه و تحلیل نتایج اقدام شده است. نتایج حاصل، بیانگر آنست که مالکیت منزل مسکونی، بر انواع سرمایه اجتماعی تأثیر مثبت و معنی داری داشته به گونه ای که میان خانه دار بودن خانوار مورد مطالعه با آموزش عالی فرزندان، تحرک اجتماعی و جغرافیایی، و همچنین مشارک ت و آگاهی سیاسی افراد ؛ بعنوان متغیرهای مرتبط با سرمایه اجتماعی، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، سرمایه اجتماعی ، آزمون نا پارامتری ، آزمون مجذور خی دو ، ضریب فای کرامر