پایداری تولید با اصلاح ژنوتیپ های مقاوم به خشکی درگیاهان

خشکی عامل اصلی محدود کننده تولیدات کشاورزی درسراسرجهان می باشد که گیاه را از رسیدن به حداکثر عملکرد بازمی دارد این عامل هنگامی ایجاد می شود که ترکیبی از عوامل فیزیکی و محیطی باعث تنش درداخل گیاه شده و درنتیجه تولید را کاهش میدهند یکی از راه های کاهش خسارت کم آبی اصلاح گیاهانی است که ازقدرت تحمل تنش کم ابی برخوردا رباشند ازنظر اصلاح کنندگان نبات مقاومت به خشکی به توانایی یک ژنوتیپ درتولید عملکرد بیشتر درمقایسه با سایر ژنوتیپ های گیاهی و با درنظرگرفت میزان مساوی آب درمحیط رشد اطلاق می گردد Quizenberry1981 صفات مختلف مورفولوژیکی فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی باعث ایجاد مقاومت به خشکی می شوند نحوه توارث تک ژنی و چندژنی بودن ونوع عمل ژن افزایش و غیرافزایشی بودن درصفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی متفاوت است روشهای اصلاحی مختلفی برای مقاومت به خشکی وجود دارند که هریک دارای مزایا و معایبی هستند درهر برنامه اصلاحی وجود روشهای کارامد برای شناسایی و انتخاب ژنوتیپ های مناسب ضروری می باشد.