مطالعه اثر متقابل ژنوتیپ ×محیط لاینهای اینبرد آفتابگردان از طریق تجزیه امی

این تحقیق به منظور ارزیابی اثر متقابل ژنوتیپ× محیط و پایداری عملکرد دانه 15 لاین اینبرد آفتابگردان زراعی با استفاده ازروش تجزیه امی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در پنج محیط و در طی سه سال زراعی متوالی1387-90 ) در معاونت مؤسسه تحقیقات کشاورزی دیم سرارود استان کرمانشاه انجام گردید. نتایج مدل امی ) برای عملکرد دانه نشان داد که اثرات جمعپذیر (ژنوتیپ و شرایط محیطی) سهم بسیار زیادی در واریانس کل آزمایش داشت. ژنوتیپ و شرایط محیطی رویهم رفته 94/29 درصد از واریانس و اثرات متقابلشان5/71درصد از واریانس را توجیه کرد که در این بین، سهم محیط از مجموع مربعات کل بسیار بیشتر از سهم ژنوتیپ بود93/68درصد نسبت به0/61درصد، به ترتیب). تجزیه اثرات متقابل نشان داد که اولین مؤلفه اصلیIPCA 1 غالب بود و46/13درصد اثرات متقابل را توجیه کرد، در حالی که دومین مؤلفه اصلی 37 IPCA2 درصد اثرات متقابل را توجیه نمود. به طور کلی، نتایج مدل امی لاینG 10 را به عنوان پایدارترین لاین و لاین G15 را به عنوان ناپایدارترین لاین معرفی نمود.

کلیدواژه ها:

بایپلات امی ، تجزیه واریانس ، مدل امی ، مؤلفه اصلی