مقایسه اقتصادی سیستم های برداشت ماش

به منظور دستیابی به مناسبترین روش برداشت ماش در شمال استان خوزستان آزمایشی در سال 1390 به صورت کشت تابستانه در منطقه میان آب شهرستان شوشتر انجام گرفت. آزمایش طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی باسه تیمار و سه تکرار اجرا شد گردید که عامل اصلی تیمار، روش های برداشت و عامل فرعی ارقام ماش انتخاب گردید. در این آزمایش با در نظر گرفتن پارامترهایی نظیر مقدار دانه شکسته و ناخالصی، میزان افت محصول قبل و بعد از برداشت، برآوردهزینه های برداشت بین روش های برداشت سنتی، نیمه مکانیزه، مکانیزه ارزیابی فنی و اقتصادی انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزارSASتجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج نشان داد نوع رقم در انتخاب روش بر داشت تاثیرات معنی دار نداشته ودیگر فاکتورها در انتخاب روش برداشت تاثیر معنی داری داشته اند. مقدار شکستگی دانه و ناخالصی همراه آن، ریزش محصول قبل و بعد از برداشت در روش سنتی به ترتیب 4,12/31,30/9 کیلوگرم در هکتار می باشد که کمترین میزان را نسبت به دو روش دیگر داشته است. از طرفی این پارامترها برای روش برداشت مکانیزه دارای بیشترین مقدار بوده که به ترتیب عبارتند HC104/7,52,105 کیلوگرم بر هکتار . علارغم اینکه ارزش محصول تلف شده در برداشت مکانیزه نسبت به دو روش دیگر بیشتر بوده است ولی نتایج نشان می دهد که هزینه عملیات برداشت در روش مکانیزه دارای کمترین مقدار بوده است که مقدار آن برای روشهای سنتی، نیمه مکانیزه و مکانیزه به ترتیب 32500 ,3150000 و 950000 ریال بر هکتار می باشد بیشترین سود مربوط به روش سنتی می باشد که نسبت به روشهای برداشت مکانیزه و نیمه مکانیزه 14/44,32/76 درصد بیشتر می باشد.

کلیدواژه ها:

ماش ، مقایسه اقتصادی ، ریزش دانه ، هزینه