بررسی معماری سکونتگاههای روستایی گیلان بر اساس شاخصه های توسعه پایدار

طبیعت و منابع طبیعی همیشه و سیله و ابزاری برای انسان بوده تا بتواند شرایط بهتری برای زندگی خود فراهم کند باپیشرفت علوم و توان تکنولوژیکی و افزایش جمعیت میزان بهره برداری و تاثیر انسان برمحیط به اندازه ای رسید که موجب تخریب و نابودن شدن طبیعت و گونه های اکوسیستمی گردید این شرایط هشداری برای بقای نسل بشر بود به طوریکه دانشمندان را بر آن داشت تا بااستفاده از علوم و تکنولوژی جدید راهکارهایی را برای حل مشکلات بوجودامده ارائه دهند. از انجایی که فعالیتهای بشر در فضاهایی که توسطمعماران طراحی می گردد صورت می گیرد این گروه نیز در ارائه راهکارهای جدید دست بکارشدند. طراحی ساختمان هایی که همساز یا اقلیم هستند و از شرایط اقلیمی منطقه برای ایجاد شرایط اسایش ساکنان خود حداکثر استفاده را می کنند تا کمترین اسیب را با مصرف حداقل ذخایر محدود طبیعی به اکوسیستم وارد کنند از مهمترین راهکارهایی است که معماران ارائه کرده اند که این نوع معماری را با نام معماری پایدار معرفی کرده اند. این مقاله با بررسی شاخصه های پایداری و معماری پایدار شروع می شود و با بررسی معماری بومی منطقه و میزان ارتباط و هماهنگی آن با شرایط اقلیمی منطقه ادامه داده می شود تا جایگاه معماری بومی منطقه را در شاخصه های توسعه پایدار و معماری پایدار مشخص کند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، اقلیم و معماری