سنجش ارزشمندی دانش روانشناسی محیطی در رویکرد بلند مرتبه سازی با توجه به معماری پایدار

معماری پایدار یکی از گرایشها و رویکردهای نوین معماری است که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد،در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست،یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی است که این نیز ناشی ازنیاز انسان امروز در مقابل پیامد های سوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است.حفظ و حراست از منابع طبیعی جهان،مصونیت از آلودگی هوا و محیط،حفاظت از لایه ازن،بهداشت جسمی وروانی،آینده بشریت و ...از موضوعاتیاست که در این راستا مطرح بوده و ضرورت آن یک وظیفه جهانی است.از آنجا که تهدیداتی که ساختمان های بلندمرتبه با خود به همراه دارند علاوه بر حوزه انرژی، در حوزه کاربران نیز به چشم میخورد و مسایلی مانند کیفیت فضایی و امنیت را تحت الشعاع خود قرار می دهد؛ لذا لازم است تا اهداف پایداری در این حوزه نیز مورد توجه قرار گرفته و به منظور تحقق این اهداف باید نیاز کاربران نیز مورد توجه واقع شود و از علوم رفتاری و دانش روانشناسی محیطی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، بلند مرتبه سازی ، توسعه پایداری