اصول ومبانی مدیریت فرهنگی درنهج البلاغه
محل انتشار: همایش منطقه ای مدیریت فرهنگی در قرآن و سنت
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 603
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RCCMQ01_019
تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393
چکیده مقاله:
پر قدمت ترین و زیر بنایی ترین بخش هر جامعه را فرهنگ آن جامعه تشکیل می دهدبطوری که می توان گفت ایستارهای فرهنگی هر جامعه، حاملین و زایش گران کلیه نگرش ها و ایستارهای موجود در آن جامعه بوده و جملگی سعادت و شقاوت در عرصه های گوناگون، منبعثاز داده های فرهنگی آن جامعه می باشد. با توجه به این نکته است که مدیریت فرهنگی در تمام جوامع، جزل مدیریتهای حساس و استراتژیک محسوب گردیده و شرایط سخت و متعددی براینیل به مدیریت فرهنگی پیش بینی شده است. حضرت علی ع پیشوای مسلمین جهان در کتاب گرانقدر خود نهج البلاغه پایه واساس سایر مدیریتها را مدیریت فرهنگی دانسته است وارتقای امورمعنوی به معنای عام ودین به معنای خاص از عناصر مهم مدیریت فرهنگ متعالی حضرت علی ع بوده است.اهمیت این مقاله در آن است که با نقد وبررسی مبانی مدیریت فرهنگی در نهج البلاغهمی توان مهمترین محورهای اداره جامعه ،نحوه مدیریت ورهبری آن را با توجه به حضور حضرت امیر علیه السلام در راس حکومت اسلامی وتصمیم گیریهای ایشان در سطوح عالی اجرایی حکومت وجامعه دست یافت
کلیدواژه ها:
مدیریت فرهنگی /حضرت علی(ع)/ نهج البلاغه
نویسندگان
سمیه حسینی
مدرس دانشگاه پیام نور استان گلستان