بررسی و تحلیل عناصر معماری زمینه نمای شهری بافت تاریخی کرمانشاه

و دستیابی به شناخت معماری شهرها و مناطق مختلف ایران که متأثر از فرهنگ، اقتصاد جغرافیای خاص هر منطقه است، نیازمند بازشناسی ارزش های کالبدی و محیطی بخش تاریخی هر منطقه می باشد که با حصول آگاهی از این ارزش ها می توان در مسیر توسعه این شهرها چنان که شایسته و بایسته است قرار گرفت. ناگفته پیدا است که عدم آگاهی و بیگانگی طراحان و معماران معاصر از دستاوردهای هنر معماری گذشتگان، به از هم گسیختگی محتوایی و زمانی سیمای شهری در نهایت بی مکانی منجر می گردد. منظور نظر واقع شدن زمینه کالبدی و تاریخی به عنوان مکانی مطلوب و بازیابی و احیای ویژگی ها و خصلت های آن، از جمله شاخص ترین و از دیدگاه توسعه پایدار تنهاترین گزینه در راه رسیدن به طراحی و توسعه مطلوب در بافت های با ارزش تاریخی می باشد. بافت تاریخی شهر کرمانشاه از جمله بخش های مهم شهر به لحاظ خدماتی، تجاری و مسکونی است که به دلیل هم جواری با بناهای باارزش تاریخی و همین طور واقعیت تجاری مطالب از حساسیت بالایی به لحاظ طراحی برخوردار است. در این پژوهش به منظور دستیابی به ویژگی های نمای شهری زمینه مذکور، به بررسی عناصر موجود در دو نمونه از بناهای باارزش تاریخی موجود در بافت پرداخت می شود و ویژگی های حاصل از آنها به صورت شماتیک ارائه می گردد که از این ویژگی ها می توان به عنوان خصلت نمای شهری در هر سال به یکی از ساختارهای مکانی، مورد نظر شولتز،نام برد. که می توان از آن به عنوان پیشنهادی با پشتوانه در باب طراحی در زمینه کالبدی - تاریخی بهره جست.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، بافت تاریخی کرمانشاه ، خصلت نمای شهری ، عناصر فضای شهری ، سنت زنده