باززنده سازی پل دختر شهر میانه با رویکرد توسعهی گردشگری

بررسی بناها و یا بهتر است بگوییم یادمانهای تاریخی، شاید به نظر تکرار مکررات باشد ولی اهمیت این موضوع آنچنان زیاد است که صرف نظر کردن از آن موجب تخریب و در برخی از موارد نابودی آثاری میشود که لایههای تاریخ رابه دوش میکشند و همزمان بازگو کنندهی سیر تحول دانش بشری نیز هستند. علاوه بر این، برخی از این بناها آنقدر گمنام و دور افتاده ماندهاند که عدم توجه و بررسی آنها موجب فراموشی یک برهه از زمان با تمام ویژگیهای اجتماعی،سیاسی و فرهنگی آن میشود. بنابراین، باززنده سازی چنین آثاری نه تنها موجب حفظ ارزشهای تاریخی میشود بلکه موجب شکوفایی اقتصادی- فرهنگی نواحی نیز میگردد. پل دختر میانه، یادگار دورهی ایلخانی، جزء آن دسته از آثاری است که یا به دلیل کم لطفی مسئولین و یا به دلایلی که پرداختن به آن در این مجال جایز نیست، گمنام مانده است. پلیکه پیشینهاش شاید به دوران ساسانی بازگردد و یاد و خاطرهی صدها واقعهی تاریخی را در دل خود داشته باشد. در این نوشتار، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی پل دختر پرداخته و با تحلیل منابع موجود به بیان یک سری راهکارهای کلی میپردازیم که میتواند فضای متروک پل را به فضایی پویا که دربرگیرندهی فعالیتهای گردشگری است، تبدیل نماید

کلیدواژه ها:

پل دختر ، شهر میانه ، باززنده سازی ، توسعهی گردشگری