ارزیابی نقش دانه بندی مصالح سنگی بر شیارشدگی رویه های آسفالتی

یکی از مهمترین ارکان اجرای زیربناهای کشور، تولید مصالح باکیفیت و استاندارد برای اجرای پروژه های عمرانی است. عدم استفاده صحیح از مصالح در مراحل ساخت آسفالت، موجب از بین رفتن سریع، کاهش عمر و بروز خرابی هایمتعدد می شود. متعاقباً این مسئله باعث صرف هزینه های دوره ای زیادی برای رساندن روسازی به کیفیت قابل قبول بهره برداری می گردد که طبیعتاً برخلاف سیاست های عمرانی هر کشوری است. با توجه به وسعت و تنوع آب و هوایی در استان خوزستان و نیز وابستگی بخش مهمی از صنعت کشور به این استان، لزوم پژوهش های نوین جهت رفع معایبروسازی ها ایجاب می گردد. در مخلوط های آسفالت گرم مقدار مصالح سنگی ریزدانه و درشت دانه و نیز حداکثر اندازه اسمی سنگ دانه تأثیر زیادی بر مقدار شیارشدگی روسازی دارد. از این رو انتخاب دانه بندی متناسب با آب و هوای منطقهو میزان ترافیک عبوری در انواع بتن آسفالتی، اهمیت دارد. در پژوهش علمی کاربردی حاضر تعداد 11 محور مهم - مطالعاتی در سطح استان خوزستان انتخاب شده و از 83 نقطه )سالم و شیارشده( مغزه گیری انجام شده است و آزمایش های لازم بر روی نمونه ها صورت گرفته و وضعیت دانه بندی در آنها ارزیابی گردیده است. در نهایت ضمن ارائه یک دانه بندی پیشنهادی به عنوان مناسب ترین دانه بندی برای جلوگیری از شیارشدگی رویه های آسفالتی، حدود آن با دانه بندی های مجاز آیین نامه روسازی ایران مقایسه شده و اختلاف های قابل تأملی نیز ملاحظه گردیده است

کلیدواژه ها:

دانه بندی ، شیارشدگی ، تجزیه آسفالت ، مخلوط آسفالتی ، استان خوزستان