بهینه سازی توپولوژی شبکه های دو لایه به وسیله ترکیب الگوریتم بهینه سازی وال و روش بهینه سازی تکاملی سازه ها با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان

در این مقاله از الگوریتم بهینه سازی وال که توسط روش بهینه سازی تکاملی سازه ها بهبود یافته است جهت بهینه سازی توپولوژی شبکه های دو لایه با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان استفاده شده است برای تسریع در محاسبه ی قابلیت اطمینان از روش نمونه برداری ابر مکعب لاتین برای کاهش تعداد و افزایش دقت نمونه ها استفاده شده است دو راهکار که شامل اصلاح در تولید سازه های نصادفی پایدار و کاهش لیست پروفیل های انتخابی می باشد جهت اصلاح الگوریتم نیز به کار رفته است مثال های عددی نشان می دهند که روش تلفیقی بهینه سازی وال به بهینه سازی تکاملی سازه ها نسبت به روش بهینه سازی وال به تنهایی از کارایی بیشتری در یافتن توپولوژی بهینه ی شبکه های دو لایه با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان برخوردار است

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، توپولوژی ، قابلیت اطمینان ، روش بهینه سازی وال ، روش بهینه سازی تکاملی سازه ها ، روش شبیه سازی مونت کارلو ، ابرمکعب لاتین