بررسی نقش و تاثیر متقابل مراکز تاریخی شهر و شبکه گردشگری

شهر محل ایجاد روابط اجتماعی بین انسان هاست و مراکز تاریخی از جمله مهمترین نقاطی اند که شناسایی شهر با آن انجام شده و نقش مهمی در جذب سرمایه و گردشگران دارند. اما امروزه، متاسفانه نقش مراکز تاریخی شهری به علت عدم توجه به آنها تا حدودی کمرنگ شده است. آنچه که ضرورت و اهمیت بررسی این موضوع را ایجاب مینماید، جلوگیری از آسیب های ناشی از فرسودگی این مراکز و احیای مجدد آن به منظور رفع آشفتگی های اجتماعی-فرهنگی و کالبدی-بصری است. برای رویارویی با معضل یکنواختی و به منظور جلوگیری از مهاجرت ساکنین بافتهای مرکزی به نواحی دیگر و در نهایت جهت بازگرداندن سرزندگی به مرکز شهر از طریق ایجاد و تقویت شبکه گردشگری میتوان از تمهیدات شهرسازانه بهره جست. در این نوشتار سعی بر این است که با بررسی چند نمونه تجارب احیای مراکز تاریخی شهر با تاکید بر پتانسیل های موجود، ایجاد خوانایی و سرزندگی، کاستن از اغتشاش و آشفتگی ها که هدف آنها بازگرداندن حضور فعال مردم در خیابانها و فضاهای شهری و نهایتا ارتقای سطح کیفی زندگی و جذب گردشگر و سرمایه بوده است، به این مسیله پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

مراکز تاریخی ، شبکه گردشگری ، جذب گردشگران و سرمایه گذاران ، حیات مدنی و سرزندگی