پیش بینی بارش ماهانه به روش ژنتیک خطی (مطالعه موردی: حوزه شهرستان خوی)

بارندگی در تامین منابع آب نقشی اساسی دارد و شبیه سازی این متغیر هیدرولوژیکی و برآورد میزان آن در هر مقیاس زمانی برای یک منطقه، به عنوان یکی از مهمترین پارامترهای جوی، گامی بسیار مهم در راستای برنامه ریزی بهتر منابع آب و کشاورزی و... خواهد بود. در تحقیق حاضر به منظور پیش بینی بارش ماهانه شهرستان خوی، از داده های مجموع بارش ماهانه این شهراستفاده شده است. این داده ها از سایت هواشناسی ایران اخذ گردیده و مربوط به سالهای 1335 تا 1396 می باشد. به منظور پیشبینی بارش از روش برنامه ریزی ژنتیک خطی استفاده شده است. در این روش 80 درصد داده ها برای آموزش و 20 درصد داده ها برای آزمون مورد استفاده قرارگرفته است. از پنج الگوی ورودی نیز استفاده شده است که این الگوها با تاخیر در سری زمانی به وجود آمده اند. به منظور مقایسه مدل از ریشه میانگین مربعات خطا ) RMSE ( و ضریب تعیین) R2 ( استفاده شده است. با توجه به نتایج حاصل از مدلسازی، روش برنامه ریزی ژنتیک خطی با حداکثر مقدار R2=0/833 و حداقل مقدار RMSE=0/0549 در مرحله آموزش و حداکثر مقدار R2=0/872 و حداقل مقدار RMSE=0/0483 در مرحله آزمون، روش مناسبی برای مدل سازی بارش میباشد.

کلیدواژه ها:

پیش بینی بارش ، برنامه ریزی ژنتیک خطی ، شهرستان خوی.