بررسی تنوع ژنتیکی برخی ارقام پنبه ایرانی با استفاده از نشانگرهای مولکولی ریزماهواره

نشانگرهای ریزماهواره امروزه به عنوان ابزار مولکولی با پتانسیل بسیار زیاد برای تشخیص های ژنومی استفاده می شود . این آزمایش برای بررسی تنوع ژنتیکی 24 رقم پنبه مورد نظر در برنامه های به نژادی با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره صورت گ رفت استخراجDNA از برگ های جوان پنبه به روش ژانگ و همکاران ( 2000 ) با اندکی تغییرات انجام شد وDNA حاصل با استفاده از 11 جفت آغازگر ریزماهواره تکثیر گردید . محصولات تکثیر شده با استفاده از ژل پلی اکریلامید 6% حاوی اوره 7 مولار و تحت شرایط واسرشتگی تفکیک شد و با رنگ آمیزی نیترات نقره قابل رؤیت گردید. الگوی باندها بر اساس حضور یا عدم حضور باند با اعداد یک و صفر نمره دهی شد و محتوای اطلاعات چندشکلی برای هر جفت نشانگر محاسبه گردید که0/5824 تا 0/8541 با میانگین 0/7064 برآورد شد . بیشترین میزانPIC مربوط به مکان ژنیBNL1317 و معادل 0/8541 بود تعداد آلل ها در هر جایگاه9-3 آلل و میانگین آن 5 آلل بدست آمد . در مجموع 55 آلل شناسایی شد . فاصله ژنتیکی نمونه ها بر اساس ضریب تشابه ژاکارد محاسبه و به روش تجزیهUPGMA برای گروه بندی استفاده شد . بر اساس دندروگرام حاصله، 24 رقم مورد مطالعه در 4 گروه قرار گرفتند جدول تشابه ژنتیکی ارقام نیز وجود تشابه بیش از 30 درصد را برای بیشتر نمونهها نشان داد. . بیشترین تشابه ژنتیکی بین کل ژنوتیپ ها مورد بررسی ربوط به ارقام کوکر 100 و مهر، ان ا 200 و برگ پهن رنگ قرمز بود که تشابه کامل 1/00 نشان دادند

کلیدواژه ها:

پنبه ، نشانگر ملکولی ، تنوع ژنتیکی ، ریزماهواره ، آغازگر