نقش جاده سازی در ایجاد لغزش و تخریب پوشش جنگلی در ناحیه رویشی زاگرس (مطالعه موردی استان چهارمحال وبختیاری)

جاده از عوامل مهم ارتباطی به شمار می آید، عدم وجود این فاکتور اساسی در یک منطقه از شاخصهای توسعه نیافتگی به شمار میآید. در مدیریت منابع طبیعی وجود جادههای استاندارد با تراکم مناسب بخصوص در جنگلهای تجاری نظیر جنگلهای منطقه خزری باعث مدیریت مناسب این منابع و بهرهبرداری مناسب همراه با پروش شایسته این منابع بر اساس اصول جنگلشناسی خواهد شد ولی در عین حال این وسیله ارتباطی نیز فرصت دسترسی به منابع را برای مخربین و تجاوز کنندگان به منابع زیست محیطی فراهم می کند و در صورت عدم مدیریت حفاظت مناسب شاید به وسیلهای برای تخریب بیشتر منابع جنگلی و فون و فلور موجود در آن تبدیل گردد. در ناحیه رویشی زاگرس عمدتا ایجاد جاده با هدف دسترسی به مناطق مسکونی صورت گرفته و اهداف مدیریت مناع طبیعی در آن لحاظ نشده است و به نظر می رسد عدم رعایت اصول مهندسی منابع طبیعی در طراحی وساخت این جادهها مشکلاتی را برای این جنگلها فراهم نموده است، شاید یکی از مهمترین این مشکلات لغزش مکرر زمین در طول و عرض جادههای ایجاد شده در منطقه رویشی زاگرس باشد که علاوه بر متحمل نمودن هزینههای بالا در نگهداری اینگونه جادهها باعث تخریب بستر منابع طبیعی یعنی خاک و پوشش موجود در آن در مناطق لغزشی میگردد در این تحقیق به منظور بررسی مشخصات فنی جادههای ایجاد شده در منطقه جنگلی زاگرس، وضعیت پدیده لغزش زمین در یک قطعه پنج کیلومتری در منطقه درهگرم لردگان از توابع استان چهارمحال وبختیاری مورد بررسی قرار گرفت

کلیدواژه ها:

جاده سازی ، زمین لغزش ، تخریب ، زاگرس