ارزیابی کارایی نسبی شرکتهای سرمایه گذاری بورس اوراق بهادار تهران بااستفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها

مدیران سازمانها جهت برنامه ریزی، کنترل و افزایش عملکرد سازمان خود، نیاز مند اندازه گیری و ارزیابی عملکرد واحدهای زیر مجموعه سازمان خود می باشند. در این مقاله کارایی نسبی شرکتهای سرمایه گذاری بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها Data Envelopment Analysis) مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی میباشد و برای جمع آوری داده های موردنیاز از روش پیمایشی استفاده گردیده است. در این تحقیق پس از تعیین متغیرهای ورودی و خروجی اصلی شرکتهای سرمایه گذاری در بازار بورس و جمع آوری آمار عملکرد، نسبت به انتخاب مدل مناسب تحلیل پوششی دادهها(مدل بازده نسبت به مقیاس ثابت) برای سنجش کارایی نسبی اقدام گردید. سپس با مدل سازی و اجرای مدل، ضمن سنجش کارایی نسبی واحدها، ورودی ها و خروجی های هدف برای کارا شدن واحدهای ناکار هم بهروش خروجی محور و هم به روش ورودی محور تعیین گردیدند. مدل مورد استفاده در این تحقیق روش بازده نسبت به مقیاس ثابت بوده که نتایج هم به روش ورودی محور وهم به روش خروجی محور مورد سنجش قرار گرفته اند. تعداد واحدهای مورد مطالعه 12 شرکت سرمایه گذاری در بازار بورس تهران در سال 88 می باشد. ورودیهای مدل شامل دو متغیر میزان دارایی های جاری و غیر جاری وخروجی های مدل میزان سود خالص شرکت و درآمد حاصل از فروش سهام منظور گردیده است نتایج تحقیق بیانگر این است که در سال 88 پنج شرکت سرمایه گذاری رنا، دماوند، گروه صنعتی ملی، البرز و سپه دارای بالاترین کارایی بوده و سایر شرکتها کارایی کمتری داشته اند. نتیجه گیری: با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها می توان نسبت به سنجش کارایی نسبی شرکتهای سرمایه گذاری اقدام نمود و مدیران این شرکتها قادر خواهند بود با کمک این مدل، برنامه ریزی لازم را جهت بهبود کارایی این بخشها ارائه نمایند

کلیدواژه ها:

شرکتهای سرمایه گذاری ، کارایی ، تحلیل پوششی داده ها