بررسی رابطه بین مکانیزم های راهبری شرکتی و کیفیت افشای اطلاعات شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

اطلاعات مایه حیات بازار و ممانعت از جریان اطلاعات نشانه ایراد بازار است. هر چه فعالیت شرکت هاشفافیت بیش تری داشته باشد، سهام آن ها با دقت بیش تری قیمت گذاری می شود. فلسفه افشای کامل و منصفانهو شفافیت اطلاعاتی به کاهش هزینه های کارگزاری بر می گردد که به جهت جدایی مدیریت از مالکیت سرمایه به وجود آمده است. به منظور افزایش شفافیت اطلاعاتی و در راستای حمایت از ذی نفعان، سازوکارهایراهبری شرکتی استقرار یافته و به مرور زمان مورد تأکید بیشتری قرار گرفته است. دراین پژوهش تلاش شده است باتوجه به اهمیت نقش مکانیزم های راهبری شرکتی در بهبودکارایی بازارسرمایه و تأثیر آن بر شفافیت اطلاعاتی شرکت ها، رابطه بین یک مکانیزم بیرونی و دو مکانیزم درونی با کیفیت افشای اطلاعات مورد بررسی قرار گیرد. برای اندازه گیری کیفیت افشاء (امتیاز افشای شرکتی)، از دو معیار بهموقع بودن و قابلیت اتکاء استفاده گردیده است. اندازه مؤسسه حسابرسی به عنوان مکانیزم بیرونی و نسبت مدیران غیر موظف در هیأت مدیره و وجود حسابرس داخلی از جمله مکانیزم های درونی و متغیرهای مستقل این پژوهشهستند. با استفاده از روش نمونه گیری حذفی سیستماتیک، تعداد 60 شرکت از بین جامعه آماری که اطلاعات مورد نیاز برای دوره 6 ساله تحقیق 1388-1383در مورد آن ها قابل دسترس بود انتخاب و به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، داده های شرکت های مزبور با استفاده ازتکنیک آماری رگرسیون چند متغیره با داده های ترکیبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تجزیه و تحلیل حاکی از آن است که، بین وجود حسابرس داخلی و اندازه مؤسسه حسابرسی با امتیاز نهایی افشای شرکتی و اجزای آن رابطه معنی داری وجوددارد. درحالی که بین نسبت مدیران غیر موظف در هیأت مدیره و امتیاز نهایی افشای شرکتی و اجزای آن رابطه معنی داری مشاهده نشد

کلیدواژه ها:

نظام راهبری شرکتی ، اعضای غیر موظف هیأت مدیره ، کیفیت افشاء ، امتیاز افشای شرکتی