نقدی بر مدل گزارشگری مالی مبتنی بر ترازنامه

هیأت استانداردهای حسابداری مالی، ترازنامه را به عنوان مبنای مدل گزارشگری مالی در حدو د 30 سال پیش پذیرفت و این مدل بتدریج گسترش یافت و یکپارچه گردید تا استاندارد لازم در سراسر جهان شو د . اینمقاله استدلال میکند که گرایش ترازنامه ای مجموعه استاندارد حسابداری به دلایل زیر ناقص اس ت : اولاً حسابداری قرار است واقعیت کسب و کار را منعکس کند و به این دلیل ویژگی ه ای اساسی مدل گزارشگر یمالی باید خصوصیات ضروری مدل کسب و کار را نشان دهد. اما گرایش ترازنامهای گزارشگری مالی با روند اقتصادی پیشبرد هزینه برای کسب درآمد که نحوه ایجاد ارزش مدل کسب و کار و نحوه توجه مدیران و سرمایه-گذاران به عمده شرکتها را کنترل میکنند در تقابل است. ثانیاً، اتخاذ رویکرد ترازنامه بوسیله ملاحظات مفهومی رد شده بود، نهادهای تنظیمکننده استاندارد استدلال میکنند که مفهوم دارایی، اساسیتر و از لحاظ منطقی قبل ازمفهوم درآمد است. اما این مقاله استدلال میکند که مفهوم درآمد واضحتر و عملاً مفیدتر از مفهوم دارایی است، بخصوص با ازدیاد اخیر داراییهای نامشهود. ثالثا ، سود تنها خروج ی مهم سیستم حسابداری اس ت . بنابراین گزارشگری مالی بهبود یافته میبایست به سودمندی توسعهیافته سود منجر شود. درحالیکه، توسعه مستمر رویکردترازنامهای به تدریج سودمندی رو به جلوی سود را از طریق تأثیر تجدید ارزیابی دارای یهای گوناگون که به عنوان اثر منفی در فرآیند تولید سود عملیاتی عادی آشکار میشوند از بین میبرد. در طول 40 سال گذشته، نوسانسود گزارش شده دو برابر شده است و تداوم سود به یک سوم کاهش یافته است. درحالیکه تغییرات اندکی د ر مشخصههای بنیادی کسب و کار ایجاد شده است.