بررسی اشعار کودک و نوجوان قیصر امین پور بر اساس نظریه ژان پیاژه

ادبیات کودک ونوجوان شاخه ای از ادبیات است که به واسطه ی مخاطبان خود از دیگر شاخه های ادبیات شناخته می شود.این شاخه از ادبیات زمانی به وجود می آید که بزرگسالان متوجه شوند که کودکان ونوجوانان به سبب گنجایش شناختی وویژگی های رشدی خود آمادگی پذیرش متن های سنگین را ندارند وبه متن های نیاز دارند که پاسخگوی دوره ی رشد آنان باشد.در این مقاله اشعار قیصر امین پور شاعر معاصر کشورمان ،بر اساس نظریه رشد شناختی ژآن پیاژه مورد بررسی قرار گرفته است.در این پژوهش ضمن طرح نظریه ژان پیاژه ومراحل و ویژگی های مهم رشد کودک،در پی اثبات این پرسشهستیم که قیصر امین پور در هنگام سرودن اشعار کودک و نوجوان خود این اصول را مد نظر داشته یا نه؟با بررسی اشعار امین پور این نتیجه حاصل شد که قیصر امین پور به سبب تسلط بر روانشناختی کودک وآشنایی با ساختار رشد کودک،با زبانی ساده و فهمی کودکانه به هنر نمایی در حوزه ی شعر کودک ونوجوان می پردازد.امین پور با در نظر داشتن دیدگاه پیاژه و آگاهی از خصوصیات وتفکرات مهم دوره های رشد کودک،اشعاری متناسب با اندیشه وتفکر کودکان ونوجوانان سروده است