رابطه امید به آینده معلمان با باورهای خودکارآمدی دانش آموزان

هرچه فکر احساس و انجام دهیم شناخت ها و هیجا ها و رفتارهایمان را به وجود می آورند سیمپکنیز 2011 نبود بیماری اغلب معادل با سلامتی به کار می رود اما تعریف سازمان جهانی بهداشت فراتر از نبود صرف بیماری است سلیگمن 2009 معتقد است که روانشناسی معقولانه درزمینه مشکلات و اختلال های روانی نظیر افسردگی خشم اعتیاد نگرانی و قربانی شدن عمل کرده است اما دررابطه با سلامت ذهن یعنی احساس مثبت مثبت اندیشی همکاری هدفمندی و ارتباط مثبت ضعیف عمل کرده است امروزه درهمه نهادها و سازمان های دولتی و غیردولتی ازجمله نظام آموزش و پرورش اولویت ودغدغه خاطر مدیران و اعضای سازمان بحث نیرویا نسانی و توجه به این عامل مهم تاثیر گذار است و از طرفی بقا و دوام هرسازمانی به نیروی انسانی آن ارتباط دارد سلامت شادکامی و موفقیت درزندگی وابسته به رشد شایستگی روانی اجتماعی است و هدف رشته روانشناسی مثبت ارتقا احساسات مثبت ویژگی شخصیتی مثبت و موسسات مثبت گرا می باشد فریدنبرگ 2010 امید به آینده به عنوان یک عامل شناختی م یتواند افراد را درراه رسیدن به موفقیت یاری رساند.