راهکارهای توسعه ژئوتوریسم درمناطق بیابانی و کویری ایران (مطالعه موردی: پارک ملی کویر)

ژئوتوریسم یکی از شاخه های اصلی از صنعت توریسم محسوب می شود که در دهه اخیر توجه بسیاری را در سطح جهانی جلب نموده است. مهم ترین کارکردی که در توسعه ی این صنعت در هر کشوری وجود دارد، براساس تنوع و جاذبه های ویژه در ویژگی های جغرافیایی و زمین شناسی آن خواهد بود. و از طرف دیگر وجود برنامه ریزی و مدیریت در توسعه این صنعت در هرکشوری، نقش برجسته ای را در فراهم نمودن بهره برداری های گسترده از این صنعت نوپا به وجود می آورد. هدف از ارائه این نوشتار یافتن راهکارهایی در توسعه ی قابلیت های ژئوتوریسمی در مناطق بیابانی و کویری ایران است و به عنوان مطالعه موردی پارک ملی کویر که نمونه برجسته ای از مناطق بیابانی و کویری، می باشد که به عنوان یک واحدطبیعی در ساختار ژئومورفولوژی و زمین شناسی کشور و دریک چشم انداز ویژه وجود دارد. روش مورد استفاده در این تحقیق، توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از منابع کتابخانه ای و بررسی های میدانی صورت گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که پارک ملی کویر به دلیل واقع شدن در بزرگترین کویر ایران و به دلیل تنوع در ویژگیهای مورفولوژی از قابلیت های چشمگیری در روند توسعه و درآمدزایی در سطوح محلی، ملی و بین المللی برخوردار است. از جمله راهکارهای اساسی در توسعه این منطقه، احداث مرکزسازمانی ویژه ی جاذبه های ژئوتوریسم در نزدیکترین شهرستان به منظورآموزش، تفسیر و ترویج جاذبه های متنوع آن در سطوح ملی و فراملی و مرمت و بازسازی مراکز اقامتی از جمله کاروانسراهای آن از جنس مصالح منطقه، و راههای دسترسی به آن می باشد

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، توسعه ، جاذبه های گردشگری ، مناطق بیابانی و کویری ، پارک ملی کویر