ارزیابی تنش خشکی بر روی حخصوصیات زراعی مورفولوژیکی 12 ژنوتیپ جو در شرایط آب و هوایی سیساب(خراسان شمالی)

یکی از دلایل کاهش عملکرد دانه در غلات تحت شرایط دیم برخورد زمان خوشه دهی و پر شدن دانه با کاهش بارندگی می باشد. به منظور ارزیابی تنش خشکی بر صفات زراعی و مرفولوژییکی 12 ژنوتیپ جو تحت شرایط دیم و آبیاری تکمیلی (در مرحله خوشه دهی و پر شدن دانه) در شرایط آب و هوایی استان خراسان شمالی در ایستگاه دیم سیساب، آزمایشی در پاییز سال 86 به روش بلوک های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. عامل افقی شامل شرایط دیم (تنها به نزولات جوی اکتفا شد) و آبیاری تکمیلی و عامل عمودی شامل 12 ژنوتیپ پیشرفته جو بودند. صفات مورد مطالعه شامل تعداد روز تا رسیدن، ارتفاع بوته، طول پدانکل، عملکرد بیولوژیکی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ژنوتیپ های جو از نظر تمامی صفات مورد بررسی تفاوت معنیداری داشتند. همچنین اثر آبیاری تکمیلی بر تمامی صفات بجز طول پدانکل معنی دار بود. از طرفی اثرات متقابل ژنوتیپ در محیط برای تمامی صفات بجز عملکرد بیولوژیکی معنی دار نبود. مقایسه میانگین صفات نشان داد که در شرایط دیم بیشترین عملکرد دانه مربوط به ژنوتیپ شماره 6 و در شرایط آبیاری تکمیلی مربوط به ژنوتیپ شماره 5 می باشد.

کلیدواژه ها:

جو ، عملکرد ، تنش خشکی ، آبیاری تکمیلی