تأملی بر سبک دیوان حکیم صفای اصفهانی

بررسی سبک و مبانی زیبا شناسی دیوان محمد حسین صفای اصفهانی که او را با نام و تخلص حکیم صفای اصفهانی می شنا سیم هدف این پژوهش است .صفا شاعر دوره بازگشت ادبی است با سبک خراسانی و عراقی با دیوان ادبی- عرفانی . ادبی به لحاظکاربرد صور خیال وآرایه های ادبی و عرفانی به لحاظ اندیشه های عرفانی و مضامینی چون تلوین –تمکین – وحدت وجود .....وی قسمتی از زندگی خود را در وادی فقر و فنا در طلب حقیقت طی کرده است و دیوانش شامل بیشتر قالب های شعری چون مثنوی –غزل – قصیده- مسمط- رباعیات است . غزلیات اوعلی رغم سنگین بودن وزنها به لحاظ وجود مفردات موزون و گوشنواز بسیاردلنشین جلوه میکند . صنایع بیانی و بدیعی را با هنرمندی تمام در قالب الفاظ شیوا و در عین حال ساده و روان در لباس شعر به تصویر کشیده است همخوانی صور خیال با محتوا و مضمون شعر از ویژگی های برجسته دیوانش است . تشبیهات محسوس او و استعارات مکنیه اشعارش – تلمیحات وجناس ها و سایر آرایه های ادبی به همراه فکر بلند و متعالی صفا را در زمره یکی از شاعران مطرح جای می دهد.

کلیدواژه ها:

دوره بازگشت ادبی ، آرایه های ادبی ، وحدت وجود ، دیوان صفا ، سبک