بررسی نکات تعلیمی در بخش پهلوانی شاهنامه

توجه به مسایل انسانی و اجتماعی، یکی از ویژگی های شعرای متعهد است که سعی دارد با ابزار شعر، عنصر آگاهی را در مخاطب بالا ببرند. و با حضور در بطن جامعه ی خود به عنوان یک هنرمند متعهد، ارزش های انسانی را در شعر خود گوشزد کند. حوزهادبیات تعلیمی فارسی نه تنها در قالب و شیوه بیان بسیار رنگا رنگ و متنوع می نماید، که در محتوی نیز پهنه ی وسیعی در نور دیده که از فرد گرایان عرصه خود سازی و آموزش و تزکیه درون در آثار صوفیانی تا برونی ترین حوزه ی انسانی، یعنی آثار سیاسی و اجتماعی را در برمی گیرد. که شاهنامه فردوسی نیز از این قضیه مستثنا نمی باشد. یکی از رازهای ماندگاری شاهنامهپند و اندرزهای فردوسی است که از آبشخورهای فکری دینی و قومی وی سرچشمه گرفته است و از آنجا که عاطفه نهفته درآن انسانی است نه شخصی، جامعیت و شمول آن زمان و مکان خاص فراتر است و همه آفاق را در برمی گیرد. توجه به مذهب و تعالیم دینی، پند و اندرز و نتایج اخلاقی پایان داستان ها، ستایش علم و دانش وآگاهی، فضایل اخلاقی و عفت کلام سراینده، فضایی تعلیمی و اخلاقی را بر شاهنامه حاکم ساخته است

کلیدواژه ها:

ادبیات تعلیمی ، مذهب ، تعالیم دینی ، اخلاق پهلوانی ، شاهنامه فردوسی