بررسی نقش فردوسی درحفظ زبان فارسی وایجاد وحدت ملی ایران

آنگونه که میدانید، در بلندای تاریخ بشری ، زبان وگفتاراز اصلیترین و مهمترین راههای برقراری ارتباط میان مردم به شمارمیرفته است. نیازهمیشگی به برقراری ارتباط با دیگراشخاص و اقوام سبب ایجاد گوناگونی زبان ها گردیده است.هدفاز نگاشتن این مقاله توجه وپاسداشت یکی از زبان های شیرین دنیا که همانا زبان پارسی است می باشد. اکنون این سئوال مطرح است که نقش بزرگ مردی چون حکیم فرزانه ی توس در پاسداری از قند پارسی به عنوان عامل اساسی وحدتملی ایرانیان آن هم در دورانی که خطر از میان رفتن زبان ، فرهنگ وتاریخ ایران وجود داشت،چیست؟ این مقاله بر پایهروش تحقیق مروری تحریرشده است و تلاش شده تا حد امکان با پرداختن به موضوع وبهره گیری از مقالات ومطالبی که پیش از این نگاشته شده، با پاسخگویی به پرسش بیان گردیده به هدف اصلی ،مقاله دست یابد. چنانچه دست آورد حاصل ازخواندن این مقاله، برای خوانندگان فرهیخته، استواری،شیوایی، شیرینی و دلانگیزی زبان پارسی را چنان که شایسته است، نمایان سازد و موجبات فخر و مباهات ایشان گردد، نگارنده به نتیجه مورد نظر خود رسیده است

کلیدواژه ها:

زبان فارسی ، وحدت ملی ، فردوسی ، ایران ، حفظ فرهنگ