بررسی روندکاهش سطح زیر کشت ارقام پر محصول برنج

سال هاست که در زمینه تولید در زمینه توسعه کشت ارقام پر محصول برنج در گیلان و مازندران طرح هایی اجرا شده است لیکنآن طور که انتظار می رفت ارقام پر محصول مورد استقبال کشاورزان قرار نگرفت و سطح زیر کشت این ارقام هیچگاه نتوانست در مازندرانبه بیش از 40 درصد و در گیلان بیش از 30 درصد بر درآمد ارقام محلی فزونی داشته باشد. این سوال مطرح است که چرا کشاورزان علیرقم در آمد بهتری که می توانند از کشت برنج پر محصول بدست آورند، همچنان ارقام بومی را ترجیح می دهند؟ (بی نام، 1391 ) که اینرا می توان از چند جنبه مورد بررسی قرار داد که عبارتند از: واردات برنج، عدم قیمت گذاری مناسب، افزایش نهاده های کشاورزی و هزینهتولید برنج در ایران، طول دوره رشد، رواج کشت مجدد بعد از کشت ارقام محلی، تغیرات آب و هوایی، خاصیت رتون دهی ارقام محلی وکیفیت و فروش به موقع ارقام محلی. در پایان نیز می توان راه کارهایی را جهت انگیزه شالیکاران برای کشت ارقام پرمحصول بیان نمود کهعبارتند از: جلوگیری از واردات بی رویه برنج به کشور، قیمت گذاری مناسب باتوجه به هزینهها و خرید تضمینی دولت از ارقام پرمحصول،یارانه و در اختیار قرار دادن نهاده های ضروری و به موقع به دست کشاورزان، گرفتن تعرفه گمرکی برای واردات برنج های خارجی به طوریکه مردم بدلیل گران بودن برنج های خارجی قادر به خرید این گونه برنج ها نباشند و مجبور به خرید برنج های ایرانی گردند.

کلیدواژه ها:

برنج ، ارقام ، محلی ، پرمحصول ، عدم استقبال