توسعه یک مدل دو هدفه مکانیابی- مسیریابی با در نظر گرفتن تقاضای غیر قطعی

تصمیمات مکانیابی مراکز و مسیریابی وسایل نقلیه دو مؤلفهی اصلی طراحی مناسب سیستمهای لجستیک است. مسألهی مکانیابی-مسیریابی، مسألهای است که دو موضوع تعیین مراکز مناسب توزیع محصول و تشکیل مسیرهای وسایل نقلیه را به صورت همزمان موردتوجه قرار میدهد. در این مقاله یک مدل ریاضی جدید و یک روش حل فراابتکاری برای مسألهی حملونقل– مکانیابی– مسیریابی کهبسطی از مسألهی مکانیابی - مسیریابی دو سطحی میباشد، ارائه شده است. برای اینکه مسأله مذکور با شرایط واقعی سازگار باشد، امکان سفارش چندین محصول برای مشتریها وجود دارد، تقاضای مشتریها غیر قطعی در نظر گرفته شده و محدودیتهایی مثلظرفیت وسایل نقلیه و انبارها و حداکثر فاصلهی قابل پیمایش توسط وسایل نقلیه در نظر گرفته شده است. مدل ریاضی مسأله مطرح شده با دو هدف حداقل نمودن هزینههای اقتصادی که شامل هزینههای استقرار انبارها، هزینهی حملونقل از کارخانهها به انبارها و هزینههای حمل و نقل در تورها میباشد و حداکثر نمودن سرویسرسانی به مشتریان یا بعبارت دیگر ماکزیمم نمودن میزان کلتقاضای ارسالی به مشتریان از محصولات مختلف طراحی شده است. برای حل مدل پیشنهادی از روش محدودیت اپسیلون استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

مسألهی حملونقل– مکانیابی– مسیریابی ظرفیتدار ، مدل چند محصولی ، عدم قطعیت تقاضا ، روش محدودیت اپسیلون