ارزیابی کارایی نسبی بانکهای عامل در طرح بهسازی مسکن روستایی با استفاده از تحلیل پوششی دادهها مطالعه موردی بانکهای عامل استان لرستان

هدف از مقاله حاضر، ارزیابی کارایی نسبی بانکهای عامل در طرح بهسازی مسکن روستایی استان لرستان با استفاده از مدل تحلیل پوششی دادههاDEA است. روش تحقیق پژوهش حاضر، از نظر هدف؛ کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی است. جهت گردآوری داده ها از ارقام کمی نرم افزار طرح بهسازی مسکن روستایی استان لرستان استفاده شده است همچنین جهت رتبه بندی واحد های کارا دو مدلCCRو اندرسون-پترسون بکار رفته است. در پژوهش پیش رو شاخص های آماری نشان داد که تنها بانک مسکن از میان هشت بانک عامل در این طرح کارا بوده و بانک تجارت در مرز کارایی قرار داشته است. همچنین بانکهای عامل در سالهای مورد بررسی قرار گرفته سالهای1331 الی 1331 تنها در سال 1333 به صورت کارا عمل کرده اند. تحلیل حساسیت نیز بیانگر این مطلب بود کهتمامی بانکها نسبت به شاخص تعداد معرفی شدگان به بانک به عنوان یک شاخص ورودی به شدت حساسیت داشته اند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، طرح بهسازی مسکن روستایی ، بانکهای عامل ، مدل تحلیل پوششی دادهها ، تحلیل حساسیت