نقص دانش بشری به عنوان مسقط ضمان ناشی از انتقال خون آلوده درحقوق ایران

پروند های مطرح شده از سوی دریافت کنندگان خون آلوده در کشورهای مختلف ضرورت تببین مساله ی مسئولیت مدنی ناشی از انتقالخون آلوده را پر رنگ می سازد ت. وجه به این واقعیت که آزمایش فرآورده های خونی به تنهایی نمی تواند کیفیت آن را تضمین کند .بواسطه ی وجود نارسایی در بسیاری از آزمایش ها، سبب گردید نقص دانش بشری در شناسایی عوامل بیماری زا اگر در اثر قصور یاتقصیر تولید کننده نباشد،به عنوان رافع مسئولیت مدنی در برخی از کشورها پذیرفته شود. موضوعی که در حقوق موضوعه ایران مسکوتمانده است. لذا پاسخ بدین پرسش ضروری می نماید که آیا نقض دانش بشری می تواند از جمله مواردی باشد که با وجود زیان باربودناقدام بنابر جهات و مصالحی مرتکب مسئول نباشد و از او خسارتی اخذ نگردد .د ر این مقاله سعی شده است نظرات ارائه شده از سوینویسندگان در پذیرش نقص دانش بشری به عنوان مسقط ضمان ناشی از انتقال خون یا رد آن در بوته ی نقد و بررسی قرار گیرد .نگارندهبر این باور است که حکم با توجه زمان و مکان متفاوت خواهد بود اما آن چه مسلم بنظر می رسدآن است که با وجود برخی شباهت ها،نمی توان نقص دانش بشری راکاملاً مطابق با شرایط پذیرش ادعای قوه قاهره دانست.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، فرآورده های خونی ، مسقط ضمان ، انتقال خون آلوده ن ، قص دانش بشری