بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک رهبری مدیران (مورد مطالعه: مدیران اماکن مذهبی)

محیط سازمان ایجاب می کند که مدیران در هر زمان سبک رهبری مناسب را با شرایط موجود و تیپ شخصیتی خود و زیردستان انتخاب نمایند تا موجب افزایش بهرهوری و اثر بخشی سازمان گردد. این پژوهش به بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک رهیری مدیران اماکن مذهبی می پردازد. در پژوهش حاضر تعداد نمونه برای مدیران به دلیل محدود بودن آن دقیقا معادل تعداد جامعه یعنی 50 نفر در نظر گرفته شد و برای کارکنان مطابق جدول مورگان برای 1500نفر، یک نمونه 306 نفری در نظر گرفته شده است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ویژگی های شخصیتی از مدل پنج عاملی کوستا و مک کری (1989)و پرسشنامه سبک رهبری از مدل جفری و نک (2002) بودند که روایی پرسشنامه ها به تایید صاحب نظران رسیده و پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شده است. به منظور آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی و جهت بررسی الگوی مفهومی پژوهش از مدلیابی معادلات ساختاری توسط نرمافزار LISREL استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان دادند که ویژگیهای شخصیتی 71 درصد بر سبک دستوری، 80 درصد بر سبک توانمندساز بودن و 61 درصد بر سبک خود مدیریتی مدیران موثر است. همچنین نتایج نشان میدهد سبک توانمندساز بودن رهبر بسیار بیشتر از سایر سبک های رهبری متاثر از نوع شخصیت مدیر میباشد. به عبارت دیگر ویژگیهای شخصیتی مدیر میتواند پیشبینی کننده خوبی در ارتباط با سبک توانمندساز بودن رهبر باشد و ویژگی های شخصیتی سهم زیادی در تعیین سبک رهبری مدیران دارد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، ویژگی های شخصیتی ، سبک رهبری