مقایسه هراس اجتماعی، تصویر بدنی و سبکهای حل مساله در افراد کم بینا و افراد بهنجار

مقدمه و هدف: معلولیت علاوه بر مسایل جسمانی با مشکلات روانی فروانی همراه است. از مشکلات اصلی افراد دارای معلولیت جسمی داشتن هراس اجتماعی، عدم تصویر بدنی مناسب و به کارگیری شیوه های نادرست در حل مسایلشان میباشد. پژوهش حاضر به منظور مقایسه هراس اجتماعی، تصویر بدنی و شیوه های حل مساله افراد کم بینا با افراد سالم انجام شد.روش بررسی: مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل کلیه افراد کم بینا تحت نظارت سازمان بهزیستی در شهر قم بود. با توجه به هدف پژوهش نمونه ای به حجم 120 نفر(60 نفر کم بینا و 60 نفر سالم)، افراد کم بینا به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و نمونه افراد سالم نیز به روش در دسترس برای برخی فاکتورها از جمله سن، جنسیت، وضعیت تاهل و تحصیلات از بین همراهان بیماران انتخاب شدند. برای سنجیدن هراس اجتماعی از پرسشنامه کانور، برای آزمودن تصویر بدنی از پرسشنامه کش و میولکا و برای سبکهای حل مساله از پرسشنامه حل مساله کسیدی و لانگ استفاده شد.یافته ها: نتایج از طریق تحلیل واریانس یک راهه تجزیه و تحلیل شد. مقایسه هراس اجتماعی، تصویر بدنی و سبکهای حل مساله افراد کم بینا با افراد سالم نشان داد که بین هراس اجتماعیP<0,01، ترسP<0,01، اجتنابP<0,01 و فیزیولوژیP<0,01 افراد کم بینا با افراد سالم تفاوت معنادار وجود دارد. مقایسه تصویر بدنی دو گروه نشان داد که بین رضایت بخشی از بدنP<0,01 و خود بدنP<0,01 در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده میشود. مقایسه حل مساله افراد مبتلا به کم بینایی با گروه بهنجار نشان داد که بین مهارگریP<0,01، اعتماد به نفسp<0/05، سبک اجتنابP<0,01 و سبک روی آوردp<0/05 دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افراد کم بینا هراس اجتماعی بیشتر، تصویر بدنی بدتر، سبک های نامناسب تری برای حل مساله نسبت به افراد سالم دارند .

کلیدواژه ها:

هراس اجتماعی ، تصویر بدنی ، سبکهای حل مساله ، افراد کم بینا