تحلیلی بر پایداری اجتماعی مسکن در مناطق روستایی شهرستان فومن

توسعه روستایی از عوامل مختلفی نشأت میگیرد که یکی از آنها مسکن مطلوب میباشد. مسکن به مثابهی واحد تسهیلات فیزیکی یا به عنوان کالایی اقتصادی و پر دوام است که نقش اجتماعی یا جمعی نیز دارد. از اینرو هدف اصلی این پژوهش ارزیابی شاخصها و معرفهای تبیین کننده پایداری اجتماعی مسکن در مناطق روستایی است که به صورت مطالعه موردی در مناطق روستایی شهرستان فومن صورت گرفته است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی میباشد. برای گردآوری دادهها از دو روش کتابخانهای- اسنادی و از روش میدانی همچون مشاهده و پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق سرپرستان خانوارهای واحدهای مسکونی مناطق روستایی شهرستان فومن میباشد که با استفاده از فرمول کوکران نمونهای به حجم 962 نفر از بین آنها به روش نمونه گیری طبقهای انتخاب گردیده و با ابزار پرسشنامه مورد مطالعهقرارگرفتهاند. به منظور سنجش ضریب اعتبار پرسشنامه آزمون پیش آهنگی انجام گرفت که ضریب اطمینان آلفای کرونباخ آن بیش از 0/77 درصد بدست آمد، نتایج حاصل از طریق تجزیه و تحلیلهای آماری در نرمافزارSPSS نشان میدهد که شاخصهای «میزان تأثیر واحدهای مسکونی روستایی در تولید مواد زاید» و «میزان تأثیر واحدهای مسکونی روستایی درتخریب منابع طبیعی» در شرایط پایینتر از حد متوسط پایداری میباشند و بطور کلی پایداری اجتماعی مساکن روستایی منطقه در شرایط پایینی قراردارد.

کلیدواژه ها:

روستا ، مسکن روستایی ، پایداری ، پایداری اجتماعی ، شهرستان فومن