راهبردهای اساسی برای مدیریت توسعه گردشگری روستایی

گردشگری فعالیتی است که امکان بزرگترین جابجایی انسانها را در صلح، آرامش و تعامل فرهنگی میسر کرده است. از این رو لازم است تنگناها و مشکلات سواد آموزی آن به دقت مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته و بر اساس واقعیت های دست یافتنی، منبعث از فرهنگ و نگرش حاکم بر جامعه، چارچوب مدیریت و توسعه آن طراحی و راهبردهای بهره وری از این مزیت ارزنده تدوین گردد. تدوین چنین راهبردهایی به تنهایی متأثر از عوامل درونی بخش گردشگری نیست، بلکه محیط اجتماعی- اقتصادی، نظام حاکم و چارچوب کلی سیاستگذاری کشور نیز بر آن مؤثر است. شاید یکی از مهمترین فعالیت ها در زندگی اجتماعی بشر امروز را بتوان مدیریت دانست. در عصر امروز به مدد مدیریت استراتژیک است که اهداف سازمان ها تکامل می یابد، از منابع و امکانات موجود بهره برداری می شود و توانایی و استعداد انسانها از قوه به فعل تبدیل می شود. راهبرد یک برنامه واحد، همه جانبه و تلفیقی است که محاسن یا نقاط قوت اصلی سازمان را با عوامل و تغییرات محیط مربوط می سازد. گردشگری روستایی نوعی از فعالیت های توریستی است که درآمد اضافی را برای آنهایی که شغل اصلی مانند کشاورزی و صنعت دارند را فراهم می آورد. از آنجا که توسعه روستایی، تنها معطوف به توسعه کشاورزی نمی شود، می توان فرصت هایی را برای کارآمدی بیشتر فرآیند توسعه روستایی در نظر گرفت که در این میان، توریسم روستایی را بایستی رویکردی در راستای توانمندسازی روستایی برای برخورداری از معیشت پایدار و بهبود کیفیت زندگی دانست. یک مدیریت کارا، فکر کردن در محیطرا می پروراند و عامل تحلیل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فضاهای روستایی می شود. بنابراین مدیریت گردشگری روستایی افزون بر ایجاد توسعه، عمل کردن را می آموزد و تمامی این موارد با توانمندیهای جمعی میسر می گردد. در این مقاله سعی شده است که راهبردهای اساسی برای مدیریت توسعه گردشگری روستایی شناسایی و معرفی شود. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که جمع آوری اطلاعات مورد نیاز با دو شیوهی کتابخانه ای و شبکه اینترنت صورت گرفته است و در پایان هم پیشنهاداتی در زمینه مدیریت گردشگری روستایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

راهبرد ، مدیریت راهبردی ، توسعه ، گردشگری روستایی