توانمندی انرژی های تجدید پذیردر توسعه پایدار مناطق روستایی با تاکید بر انرژی بیوگاز

امروزه دسترسی به منابع انرژی و استفاده بهینه از آن یکی از مهم ترین ارکان توسعه کشور ها محسوب می شود. فراوانی و ارزانی سوخت های فسیلی در ایران باعث شده تا استفاده درست از آن و تلاش برای بکارگیری منابع دیگر جدی گرفته نشود. این مسئله مصرف گسترده و همراه با اسراف انرژی حتی قاچاق آن به کشور های بیگانه را بدنبال داشته است. با توجه به کارکرد های مختلف جوامع محلی و روستاها ، قابلیت های مختلف این مناطق جهت تولید انرژی شناسایی شده که در این میان بیوگاز (زیست توده) از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با استناد به دلایل چند می توان گفت بیوگاز می تواند راه دستیابی به توسعه پایدار را تسهیل نماید. چرا که زیست توده ماده اولیه تولید متان است و برای مصرف سوخت خانگی یا تولید الکتریسیته قابل استفاده است. این در حالی است که کاربرد این نوع انرژی که منابع اولیه آن در برخیاستان های ایران بوفور یافت می شود، ضمن تأمین انرژی مورد نیاز روستاها می تواند به صرفه جویی در مصرف منابع انرژی فسیلی کشور منجر شود. در این مقاله با استفاده از روش شناسی توصیفی و کیفی مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای ضمن بیان مفاهیم و فرایند تهیه انرژی از منابع زیست توده و انواع روش های ساده طراحی و ساخت مخازن مربوطه به بررسی توان ها و اثراتی که استفاده از آن می تواند بر محیط زیست، بافت و مسکن روستایی بجای گذارد، پرداخته شده است. نتایج نشان دهنده این واقعیت است که مناطق روستایی به دلیل برخورداری کمتر از منابع انرژی و نیز باتوجه به قابلیت عمده منطقه می توانند بخشی از انرژی موردنیاز خود را با صرف هزینه کمتر و سودآوری بیشتر از درون منطقه تأمین نمایند .

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدید پذیر ، توسعه پایدار روستایی ، بیوگاز