بررسی میزان و دلایل رد شدن تصاویر رادیوگرافی دیژیتال در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1396

زمینه و هدف: امروزه با ورود رادیولوژی دیجیتال به بخش های تصویربرداری، میزان رد شدن تصاویر رادیوگرافی بسیار پایین می باشد اما آنالیز رد شدن تصاویر یکی از رایج ترین راه های کنترل کیفی بخش های رادیولوژی می باشد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان و دلایل رد شدن تصاویر رادیوگرافی دیژیتال بین پرسنل و دانشجویان رادیولوژی در مراکز آموزش درمانی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان می باشد روش انجام کار: پرسشنامه ارزیابی میزان و دلایل رد شدن تصاویر دیژیتال تهیه و پایایی و روایی آن بررسی و تایید شد. کلیه پرسنل بخش های مربوطه و دانشجویان سال سوم و چهارم رادیولوژی که مشغول به کارآموزی و کارورزی در عرصه بودند در انجام این پژوهش همکاری نمودند. پرسشنامه شامل آیتمهای بیشترین تصاویر رد شده، سابقه کار و نظرات راجع به رد کردن تصاویر بود. نتایج و بحث: نتایج نشان داد بیش از 90 درصد افراد نظر خوبی در رابطه با رد کردن رادیوگرافی ها ندارند و برای 70 درصد آنها دشوار بود که تصویری را رد کنند. همچنین نشان داده شد که 30 درصد دلیل رد شدن گرافی ها خطای مربوط به پوزیشن دهی بیماران و نزدیک 30 درصد مروبط به عدم همکاری بیماران بود. همچنین اکثر پرسنل از تکنیک AEC استفاده نمی کردند. تنها ده درصد دانشجویان قادر به رد کردن تصاویر بدون حضور مربی و یا پرسنل بودند نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که رد کردن تصاویر دیژیتال در بین پرسنل و دانشجویان کار ساده ای نیست و تا حد امکان افراد تصویر را کمتر رد می کنند. دانشجویان رادیولوژی نیز هنوز تجربه کافی برای رد کردن تصاویر ندارند

کلیدواژه ها:

گروه فیزیک پزشکی ، دانشکده پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی ایران ، تهران ، ایران