طراحی پایدارساز سیستم قدرت با رویکرد بازگشت به عقب به منظور بهبود پایداری دینامیکی

یکی از مسائل بسیار مهم در مطالعات دینامیکی سیستم های قدرت، پایدار سازی با استفاده از پایدار ساز سیستم قدرت می باشدد . هدف ازبکارگیری این پایدارساز، تضمین پایداری و کارایی سیستم حلقه بسته باحضور کلیه عدم قطعیت های ممکن می باشد. این عدم قطعیت ها می توانند ناشی از اثر غیر خطی بودن سیستم واقعی،دینامیک های مدل نشده، تغییر پارامتر های مدل در اثر تغییرات شرایط محیط، اغتشاشات ناشی از نویز اندازه گیری و... باشند. پایدارساز های مرسوم براساس تئوری کنترل خطی و محاسبات مقادیرویژه طراحی می شوند، که مشکلاتی از قبیل زمان بر بودن تنظیم و بهینه نمودن میرایی سیستم در نقطه کار را دارند. در عمل، به دلیل تغییرات مکرردر شرایط کار سیستم، استفاده از یک مدل دقیق دینامیکی از سیستم و به دنبال آن طراحی پایدارساز بسیار اهمیت دارد . با استفاده ازکنترل تطبیقی می توان پایدارساز را طوری طراحی کرد که تحت اغتشاشهای مختلف، نوسانات فرکانس پایین را کاهش داده و میرایی سیستم را به مقدار قابل توجهی افزایش دهد. با توجه به مطالب فوق، این پژوهش بر روی طراحی پایدارساز با استفاده از کنترل تطبیقیمقاوم و بررسی تاثیر این روش در میرایی نوسانات فرکانس پایین و پایداری دینامیکی متمرکز شده است. طراحی کنترل کننده تطبیقیو مقاوم با رویکرد بازگشت به عقب به منظور پایدارسازی سیستم قدرت با مقاوم سازی نسبت به ضریب بهره کنترلی و تغییر توان مکا نیکی و نیز استفاده از روش کنترل تطبیقی جهت تخمین زاویه توان سیستم، سعی در بهمود هر چه بیشتر پایداری دینامیکی سیستم شده است، که در نهایت نتایج شبیهسازی با سایر روش ها مقایسه می شود.

کلیدواژه ها:

عدم قطعیت ها ، پایدارسازسیستم قدرت ، کنترل تطبیقی ، کنترل مقاوم ، بازگشت به عقب